**ఏమంటానూ?**

అంతే తెలియని చీకటి మహా సముద్రంలో

ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ఆరిపోయే

వెలుగు దీవుల్లో నివసిస్తున్నామంటాను

చీకటి వెలుగూ ఎప్పుడూ పోట్లాడుకోవు

కలిసిపోనూ పోవు

అయినా చీకటి కలిసిన వెలుగూ

వెలుగు కలిసిన చీకటీ ఎలా ఉంటుందో చెప్పమంటే

అరమూసిన కళ్ళను చూపించడమో

అరచేతులతో కళ్ళను మూసి కొంత సందు వదలడమో

ఏమో మరి ఎలా చెప్పాలో ఎవరికీ తెలీదంటాను

నవ్వొస్తుంది ఒక్కోసారి

రాత్రంతా ఏలిన చీకటిని పొద్దుటి వెలుగు తరుముతుంది

మూడు పొద్దుల వెలుగూ రాత్రికి సర్దుకుంటుంది

ఒకటి పోతే ఇంకొకటి కానీ రెండూ కలిసి రావే

అసలేమిటీ మెట్ట వాగుడు అంటే

ఏమంటానూ?

ఏమో తెలీదంటాను

**శృంగారాలు – 8**

నీ పల్చటి పెదవులకంటిన

ఊదా రంగు వెన్నెల

నా చెవులను అనుక్షణమూ ముద్దాడుతూనే ఉంటుంది

నీ కళ్ల కదలికలతో

నా కళ్ళు ఎప్పుడూ లయిస్తూనే ఉంటాయి

నీ ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసల్లోని వింత పరిమళం

నన్ను అంటిపెట్టుకునే ఉంటుంది

నువ్వూ నేనూ సుఖించాలంటే

పిల్లా

శరీరాలే కావాలా

మాటలు చాలవూ

**చిత్రం**

రాత్రికి రాత్రి మొదలై

ఉదయం పలకరిస్తే మొగ్గ పుష్పమయ్యే

విస్ఫోటన విన్యాసాన్ని

దగ్గరగా మెల్లగా తరచి చూడాలనిపిస్తుంది

ఆ పూసిన పుష్పాలకు 

అత్తరు ఎవరద్దుతారో

ఎలా అద్దుతారో

అసలెప్పుడు అద్దుతారో

ఇంత జరిగినా ఏమీ తెలీనట్టు

గుంభనంగా నవ్వే పువ్వుల గుంపులు

పిలుస్తున్నట్టు అర్థమవుతుంది

వెళ్ళి వాటితో కలిసి ఊగి తూగే వీలు లేదనీ తెలుస్తుంది

పువ్వులు పూయడమొక చిత్రమయితే

వాటిలో వాటితో నేను కలిసిపోలేకపోవడం

చిత్రాతి చిత్రం

వాటిని అనుకరిస్తూ నవ్వడానికి ప్రయత్నించగలనంతే

**చీకటి కబురు**

రాత్రుళ్ళన్నీ నావే

ఆ రాత్రులు కురిపించే చీకట్లన్నీ నావే

ఆ చీకట్లు చెమరించే ప్రేమంతా నాదే

ఆ ప్రేమలో పండే బ్రతుకంతా నాదే

చీకటంటే తల్లి గర్భం

చీకటంటే చెలి ఒడి

చీకటంటే హృదయాంతరాళం

చీకటంటే నీలో నువ్వు