** the primal instinct**

ఇప్పటి నేను 
ఇప్పటి నేను కాను

సాలీడు అల్లుకున్నట్టుగా 
గిజిగాడు కట్టుకున్నట్టుగా 

నన్ను నేను
కొంత తెలిసీ 
చాలా తెలియక 

నాకు నేనే
పదిలంగా కూర్చుకున్న
ఒక మందసాన్ని

నాకు నేను 
ఊపిరులూదుకున్నది
ఈ ఒంటరితనంలోనే

నాలో నేను 
జీవించి ఉన్నది 
అది తెలుసుకున్నది కూడా
ఈ ఒంటరితనంలోనే 

వర్తమానం నుంచీ వెనక్కి వెళుతూ
ఉన్న అక్షరాలను దులిపేసి 
పేజీలను ఖాళీ చేసుకుంటూ 

రాలి పడిన ఆకులను 
మళ్ళీ రెమ్మలకు అతికిస్తూ

పువ్వులను మొగ్గల్లోకి దించి 
విశ్రమిస్తూ 

మూలాలలోకి 
మూలాల మూలాల్లోకి

వెతుకుతూ వెతుకుతూ 
ఏం వెతుకుతున్నానో తెలియనంత 
చీకటి అగాధాల్లోకి 
నన్ను నేను తోసుకుంటూ అల్లుకున్న
నా నేను

అంతా ఈ ఒంటరితనంలోనే 

జవాబు లేనప్పుడు దాన్ని ప్రశ్న అంటారా?
తెలియడంలేదే 
మరి ఇది శేష ప్రశ్నా?

ఇలా జాగ్రత్తగా
ఆలోచనపై ఆలోచన పేర్చి కట్టుకున్న 
నేను 
ఎప్పటి వాడనో తెలియదు కానీ

నా ఆనందం నా ఒంటరితనం
నా ఒంటరితనం కన్నా గొప్పదానివైనపుడు 
నువు నా దానివి