**అద్దం**

లోలకం తత్వాన్ని చుట్టుకుని
నేనూగుతాను
లోపలికీ బయటికీ
దాని ప్రతి కదలికను
ప్రతి స్పందననూ నేనౌతూ

అప్పుడు 
అద్దం నన్ను తనలోకి ఆహ్వానిస్తుంది
అది నాకు నేను ఎదురుపడే క్షణం
నా కళ్ళలోకి నేను చూసుకునే క్షణం
నాతో నేను మాట్లాడుకునే క్షణం

నేను నా అందమైన అద్దం ముందు
అలా నిలబడతాను
యుద్ధం నడుస్తూనే ఉంటుంది
నా పిడికిళ్లు నొప్పెడతాయి
నా ముఖం మీద దెబ్బలు తేలుతాయి
నా ప్రతిబింబం నన్నడుగుతుంది
నేనెవరినని

ముసుగులు కప్పుకున్న ముఖాల్లో
వెలుగుతున్న కన్నులు
నన్నడుగుతాయి
నువ్వు నేను కాదా అని

ఏవో గుర్తు తెలియని జ్ఞాపకాలను ముద్రించుకున్న
దుమ్ముపట్టిన కాగితాలను దులుపుతూ
కొన్ని చేతులు నాకు కనిపిస్తాయి
ఆ కాగితాలు
బూడిదై నేలమీదకు జారిపోతాయి

నేనే శరణార్థుడిని
నేనే రక్షకుడిని
నాకు నేనే రహస్య శిబిరాన్ని

వసంతాలన్నీ
నామీద వయసును చల్లుతూ
వెళ్లిపోతాయి

ఒక వినాశనాన్ని చూస్తాను
కాల్చేసే కాలపు కౌగిలిలో
నేను ఎగిసిపడతాను
కాలిపోతాను

అద్దం నన్ను తనలోకి ఆహ్వానిస్తుంది
నేనందులోకి వెళతాను
హృదయపూర్వకంగా
నా ప్రతిబింబాలన్నిటి తలుపులూ తెరుచుకుంటూ