**ఎవరీవు**

ఈ కాలాంతర
మృత శకలానికి 
గులాబీ ముద్దులద్ది
మేల్కొల్పిన నీవెవరు

ఈ యుగాంతర 
శిలాజాన్ని
శుభ్రం చేసి సానపట్టి
అందంగా పేరు చెక్కిన చేతులెవరివి

ఆరిపోయిన కణాలలో 
జీవములూది
పచ్చటి మొలకలు 
మెరిపించిన ప్రాణమెవరిది

జ్వలించి జ్వలించీ
రాలిన బూడిదను 
నక్షత్రధూళిగా మలిపి
గుండెను మళ్ళీ చేసిన మనసెవరిది

నువ్వే కదూ

చెవులలో ముసిముసిగా నవ్వి
వేళ్ళకు స్పర్శను పరిచయం చేసి 

ఆకలిని చల్లర్చింది
ఏడుపును పొంగనిచ్చింది
బతుకును తీర్చింది

నీ సమక్షం కదా శాశ్వతం

**రంగుల రాత్రి**

చీకటి అంటారంతా

కానీ నువ్వేమో రంగుల రాత్రిని
అద్దంపై అద్ది
నా ఎదురుగా నిలబెడతావు

నన్ను తరచి తరచి
పేజీలు  తిప్పి తిప్పి
మళ్ళీ మళ్ళీ చదివినట్టు

అద్దంలో నేనేనా

కనిపించేది కూడా నిజం కాదని కదూ
నీకేదీ మామూలుగా చెప్పడం రాక కదూ

నాలో ఏం తప్పిపోయిందో తెలియడం లేదు
నేను కూడా మిగితావాళ్ళలాగే
రాత్రంటే చీకటని అలవాటు పడిపోయాను

నువ్వు ముందు నిలిపిన అద్దంలో చూసుకుంటే
నాకు తెలియని నేను

బహుశా ఇదేనేమో అసలైన రూపు
నువ్వు కూడా లోపల్లోపల ఇలాగే ఉంటావేమో కదూ

అయితే కొత్తగానే ప్రేమలో పడదాం
లోపలి మనుషులుగా