**దీనికో పేరెందుకు**

వర్షం

మెల్లగా

చినుకులు

తాకీ తాకనట్టు

మెత్తగా

బాగుంది

అలా నడుస్తూ వెళ్తుంటే

ఒక సిమెంట్ అరుగు

దానిపై

గుమ్ముగా విరిసిన

బొండు మల్లె

మహా నగరంలో

విచిత్రమే

అలా ఎదురుపడటం

అదొక్కటే అలా ఎలా వేరై

పడిపోయిందో తెలీదు

తుంపరను అద్దుకుని

చల్లగా

తెల్లగా

మెరుపుల వెలుగులో

మెరుస్తూ

ఎవరి కొప్పులోనుంచో

జడలో నుంచో

రాలి పడ్డావా

అని అడిగితే

నొచ్చుకుంది

ఏం

అవి తప్ప

నేనుండటానికి

చోట్లే లేవా అని

చూస్తే చుట్టుపక్కల

దీపపు కాంతులేవీ

కనిపించవే

అది కూడా

నోరు దాటకుండానే

గ్రహించేసింది

సుతారంగా

చేతిలోకి తీసుకుంటే తప్ప

అలక మానలేదు

నాకు సమయాభావం కదా

ఎక్కువసేపు ఉండలేను

పని

నాతో పాటు తీసుకెళ్ళి

ఒక మట్టి పాత్రలో

నీరు నింపి

అందులో తనను

జార విడిచాను

కిటికీ పక్కన

చల్లటి వాన గాలికి

చిన్న కొలను

అందులో విరిసిన

చిన్న తెల్ల తామరలా

ఆ కాసేపు

నిద్ర పట్టేవరకూ

వాన వెలిసింది

పరిమళం వదిలింది

నవ్వుతూనే ఉండిపోయింది తను

తను దొరికిన సిమెంటు అరుగును

చూడటానికి

ఈ సారి

కొంచెం తొందరగా

ఆ అరుగుపై

పూల చెట్లు అమ్మే

పండు మనిషి

అరుగు నిండా

బొండు మల్లె చెట్ల కుండీలు

కూర్చోవడానికి చోటు లేదే

చిన్నగా నవ్వుకుని

వెనక్కి తిరగాల్సి వచ్చింది

కదిలే జడలపై ఊగే

అలంకార కాంక్ష

లేదు

కదలని విగ్రహాలపై తూగే

జడత్వ నిబంధనా

లేదు

కొంచెం తుంపర

ఒక చూపు

ఒక స్పర్శ

కొంత నడక

ఒక మట్టి పాత్ర

కొన్ని నీళ్ళు

కొంత వాన గాలి

కొన్ని ఆలోచనల సావాసం

ఒక రాత్రి

ఒక బొండు మల్లె

ఒక నేను

గొంతు దాటని మాటలు

మొదటి చూపులో ప్రేమ

మొదటి స్పర్శలో ప్రేమ

బొండు మల్లెకో ప్రేమలేఖ