అడుగులు ఎటు పడుతున్నాయో కూడా తెలియదు
తల తిప్పి చూస్తే
నీ ఇల్లు లాంటి ఇల్లు
I just arrive at the doorstep
As if your abode invites me
I don’t know
ఏమిటిలా రాక అని నువ్వడగవు గానీ
నీ ఇల్లడుగుతుంది
అల్లుకున్న లతలూ, పువ్వులూ చూడటానికా
లేక ఇంకేదో కావాలనా?
ఏం చెప్పను?
I fee like it drags me into it
I feel that its mine
Somewhere in the distant past
అంతు తెలియని శూన్యాన్ని నింపుకున్న ఇల్లు నీది
రాకుండా ఎలా ఉంటాను
That home is very me
నాదొక గడ్డిపువ్వు లాంటి జీవితమని
వేరెక్కడికీ వెళ్ళకుండా
ఆ గడ్డి మొక్కకే
ఒకటి తరువాత ఒకటిగా
నేనే గడ్డిపూలై పూస్తుంటానని
ఎలా చెప్పను
I can never know
How I bloom and
How I fall back into your invisible fold
మానస మందార తోటల్లో
సృష్టి రహస్యానివై సంచరించిన దానవు
మేఘాల పరుపులపై విశ్రమించి
శూన్యపు అంచులను మీటుతూ
ఆదినాదాన్ని సృజియించిన దానవు
That primordial sound resonates
It cleanses my senses
And I can’t see you
I question myself, why
ధూళికాధూమ్రపాలినివి
గడ్డిపూల పుప్పొడి నీకేపాటి
శబ్దమై విస్తరించే నీకు
ఈ గడ్డి పువ్వు గాలికి కదిలిన సవ్వడేపాటి
సర్వప్రాణ సంస్థితవైన నీకు
ఈ చిన్న ప్రాణమేపాటి
All I asked for is a bunch of moments
Moments of life
Moments of deep and
sacred union
I need nothing more
నీ ఆలోచనను మోస్తూ బ్రతకనీ
నీ ఆలోచనతోనే నన్ను అంతమైపోనీ
I longed for this
