**పుట్టుకలూ మరణాలూ**

పుట్టినప్పుడు అచ్చంగా నువ్వొక్కడివే
నీలో నువ్వే నవ్వుకుంటూ
ఏడుస్తూ

నీ ఊహ నీకు తెలుస్తున్న కొద్దీ 
నీలో మళ్ళీ నువ్వు పుడతావు
ఒక కొత్త సంఘటనను చూచినపుడు
ప్రకృతి ఒడిలో సేదతీరినపుడు
అమ్మ దగ్గరకు వెళ్ళిన ప్రతిసారీ
ఒక అద్భుతమైన అందం  
పొంగి పొరలుతున్న అమ్మాయిని చూసినపుడు
స్నేహితులను కలిసిన ప్రతిక్షణం
అడుక్కుంటున్న పసి పిల్లవాళ్లనో
చీకట్లో ఏదో గుద్దేసి
చనిపోయిన కుక్కనో
ఇంకేదో జంతువునో
చూసినపుడు

ఒంటరి రాత్రుల నిశ్శబ్దంలో 
ఒక్కడివే కూర్చుని గడిపినపుడు
నీలో కొత్తగా నువ్వు పుడుతూనే ఉంటావు

దీపపు కుందెలో 
నూనె ఉన్నంతవరకూ మండి
చివరకు కొండెక్కే దీపంలా
వాటివాటి ప్రభావాలు అయిపోంగానే
ఫలానా నువ్వు అంతర్థానమైపోతావు

కొన్ని ప్రభావాలను నీకు నువ్వే 
సమాధి చేయవలసివస్తే చేసేసి
ఆ ఫలానా నిన్ను చంపేసుకుంటావు
నూనె అయిపోకుండానే
కొండెక్కకుండానే
మధ్యలోనే ఊదేసి
ఆర్పేసినట్లు

కానీ దీపపు కుందె అదే 
మళ్ళీ కొత్త నూనె
కొత్త వత్తి
కొత్త వెలుగు
అదే కుందెలో
ఎన్నో దీపాలు వెలిగి ఆరిపోతాయి

నీలో చాలా సార్లు చాలా రకాలుగా
నువ్వే పుట్టి గిట్టినట్టుగా
దీపపు కుందె పగిలిపోయేంతవరకూ

ఇన్ని పుట్టుకలనూ మరణాలనూ 
నీలో నువ్వు దర్శించుకున్నప్పుడు
భౌతిక మరణానికి ఎందుకు భయపడతావో 

నాకు అర్థం కాదు