**లోపలి పిలుపు **

ఈ ప్రపంచపు 
నిద్రాణ స్థితిలోనుంచీ 
అప్పుడప్పుడూ 
నేను నాలోకి 
మేల్కొంటూ ఉంటాను 

లోపలంతా 
స్పర్శ కాని స్పర్శ 
వెలుగు కాని వెలుగు 
అలుముకుని ఉంటాయి 

ఆ లోపలి లోకాల సంచారానికి 
నన్నెవరో 
ఎగరేస్తూ తీసుకెళతారు 

నేను 
అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ 
ఘనీభవించిన అలల మధ్యన 
కాలిబాటలు ఏర్పరుస్తూ 
తిరుగుతాను 
వాగులోకి వంగిన 
కొబ్బరి చెట్టులా ఉన్న 
ఒక ఆకాశపు రెక్కపై కూర్చుని 
ఆకుపచ్చ తరంగంలా 
వ్యాపించే అడవిలో 
ఆడపిల్లల్లాంటి 
అందమైన అక్షరాలు 
ఆటలాడుకుంటూ 
అల్లరి చేస్తూ ఉంటే 
ఆ సందడిని చూస్తూ 
కాసేపు లాంటి 
చాలా సేపు 
అలా గడిపేస్తాను 

లీలగా సంగీతాన్ని పలికించే 
అదృశ్య ఝరుల 
ఆలింగనంలో 
నా హృదయస్పందనా లయలను 
ఏకం చేసి 
ఎంతసేపు ఉంటానో తెలియదు 

చివరికి ఏడు గుర్రాల గిట్టల చప్పుడు 
వినబడగానే 
దైనందిన సుషుప్తిలోకి 
జారిపోతాను 

మళ్ళీ 
నాలోకి మేల్కొనేంతగా
అలసిపోవడానికి 
సిద్ధమవుతూ