**ఇంతకన్నా ఏం చేయగలను?**

మనసు ముక్కలైతేనేం
మంచిదే

ముక్కలన్నీ ఏరుకుని
తిరగలిలో వేసి
ఇంకా నున్నటి పొడి చేస్తాను

పర్వత శిఖరాలపై కొంత
పక్షుల రెక్కలపై కొంత
పువ్వుల రేకులపై కొంత
నదుల్లోనూ
గాలిలోనూ
వీలైతే ఇంకొంచెం ఎక్కువగా
సముద్రంలోనూ

నిండు మేఘాలు జాలువార్చే
జలతారు చినుకుల సరాల్లోనూ

చిగురించే ఆకులపైనా
రాలిన పండుటాకులపైనా

అలా చల్లి వస్తాను

పొగమంచులో మరిచిపోకుండా కలిపేసి వస్తాను
అరణ్యాన్ని అస్సలు వదలను

నడిచిన దారులకు కొంత పంచుతాను

అవన్నీ తిరిగొచ్చి 
దీపం చుట్టూ 
తెర కట్టుకుని చెప్పే కథలన్నీ 
వెల్లికిలా పడుకుని వింటాను

వాటి మాటల్లోని 
గంభీరమైన అందం కోసం 
ఎదురుచూస్తాను

సాకారమై వస్తే మోకరిల్లి
నన్ను నేను అర్పించుకుంటాను

లేదూ

అంతటి అందాన్ని 
ధ్యానిస్తాను

ఇంతకన్నా ఏం చేయగలను? 

**అంతే కదూ**

వెతకడం 
ఎదురుచూడటం 
వేరు వేరు

దేనికోసమో
ఎవరికోసమో 
లేదా ఎందుకోసమో 

ఎదురుచూస్తూ వెతకడం 
కేవలం ఎదురు చూడటం

ఎంత తేడా

ఫలానా చోట ఉంటానని చెప్పలేదు
ఎవరూ ఎప్పటికైనా వస్తాననీ అనలేదు

ఈ వెతుకులాట
ఎదురుచూపు 
ఎవరో ఏమిటో 
ఎప్పుడో ఎక్కడో తెలియకపోయినా
వ్యర్థం కావనే అనిపిస్తుంది

నాలో నేను వెతుక్కుంటూ పోవడం 
అనవసరమైన శ్రమ

నాకు నేను తెలియకపోవడమేమిటి
ఇంకొకరి గురించి తెలుసుకుని 
నేను సాధించేదేమిటి

కేవలం వెతకాలి
ఎదురుచూడాలి
అంతే

ఏం మాట్లాడవేంటి
అంతేకదూ

**నదీమ దేహం**

దేశ దిమ్మరికేంలే
వాడలాగే తిరుగుతూ ఉంటాడు

నేను కూడా దాదాపు అంతే
నేనొకచోటే ఉన్నా
నేవెళ్లను కానీ
నిలకడ ఉండదు

కళ్ళు మూసుకుని తిరిగొస్తూ ఉంటా

చూడగలిగినవి చాలా
కనురెప్ప కదిలిస్తే చాలు

ఒక్క క్షణమే ఆగింది
అలలు పోటెత్తినట్టుండే 
నిన్ను చూసినపుడు

కేవలం చెయ్యే పట్టుకున్నది
వదిలేసినా
వదిలినట్టు లేదు

ఏముంటావే
ఆకాశంలో నదిలాగా

నదిలో చుక్కలు రాలి
తేలుతూ పోతున్నట్టు 
మెరుస్తూ

మెరుపు మెరుపుకూ 
వర్షం, మధ్యలో
జడి పట్టినట్టు

నువ్వుంటే
చుట్టూరా 
వర్షం వెలిసిన అడవి 
ఘాటు పరిమళం 


తిరిగి తిరిగి ఆగితే 
బాగుంది

ప్రయాణమిక చాలు
గమ్యం ఇదే
చూసింది చాలు
మరణం కావాలిప్పుడు

అంత అందాన్ని చూసినపుడు
ఆ కళ్ళతో ఇంకేదీ చూడకూడదు

**పాత సీసా**

అనంతకోటి సముద్రాల నుండీ
కొట్టుకొచ్చిన సీసా ఒకటి

అరేబియా సముద్ర తీరాన
కళ్ళు కాళ్ళు తడుపుకుంటున్న 
నా వద్దకొచ్చి ఆగింది

ఏదో పత్రమొకటి అందులో 
అర్థం కాని భాషలో
మెత్తటి ఆశలను నింపుకుని
హృదయపూర్వకంగా రాసిన లేఖ 


ప్రేమను నింపుకున్న 
ఏ కంటి వెలుగులోనో రాసిన లేఖ కాబోలు
వెచ్చటి స్పర్శ తెలుస్తుంది

రాస్తున్నప్పుడు ఆ చేతులు
ఎంత వణికాయో 
ఆ ఆర్ద్రత తెలుస్తుంది

ఒక గుండె బద్దలైన సందర్భం
ఆ అక్షరాల్లో ప్రతిధ్వని


అలల హోరు
ఆర్తిగా పిలిచిన ఆఖరి పిలుపును కూడా 
ఆ పాత సీసాతో పాటు మోసుకొచ్చిందేమో కదా

ఎన్నాళ్ళ వేర్పాటో
ఈ సందేశం పంపిన మనిషి 
ఎవరో
అర్థం కాకపోయినా
అది అందుకోవడానికి 
నేనెవరినో 

అంత కలచివేసే బాధను 
లోలోపల అదుముకోవడం 
కష్టం కాదూ

మళ్ళీ బిరడా బిగించి 
బలం కొద్దీ తిరిగి సముద్రంలోకి విసిరేస్తే 
ఆ ఆలోచన కష్టంగా అనిపించింది

ఎవరి దగ్గరితనమో
విలువైనది కదా
చూద్దాం

చాలా కాలంగా అలమారాలో
ఒక అర ఖాళీగా ఉంది
పూరించాలి

**దీనికో పేరెందుకు**

వర్షం

మెల్లగా

చినుకులు

తాకీ తాకనట్టు

మెత్తగా

బాగుంది

అలా నడుస్తూ వెళ్తుంటే

ఒక సిమెంట్ అరుగు

దానిపై

గుమ్ముగా విరిసిన

బొండు మల్లె

మహా నగరంలో

విచిత్రమే

అలా ఎదురుపడటం

అదొక్కటే అలా ఎలా వేరై

పడిపోయిందో తెలీదు

తుంపరను అద్దుకుని

చల్లగా

తెల్లగా

మెరుపుల వెలుగులో

మెరుస్తూ

ఎవరి కొప్పులోనుంచో

జడలో నుంచో

రాలి పడ్డావా

అని అడిగితే

నొచ్చుకుంది

ఏం

అవి తప్ప

నేనుండటానికి

చోట్లే లేవా అని

చూస్తే చుట్టుపక్కల

దీపపు కాంతులేవీ

కనిపించవే

అది కూడా

నోరు దాటకుండానే

గ్రహించేసింది

సుతారంగా

చేతిలోకి తీసుకుంటే తప్ప

అలక మానలేదు

నాకు సమయాభావం కదా

ఎక్కువసేపు ఉండలేను

పని

నాతో పాటు తీసుకెళ్ళి

ఒక మట్టి పాత్రలో

నీరు నింపి

అందులో తనను

జార విడిచాను

కిటికీ పక్కన

చల్లటి వాన గాలికి

చిన్న కొలను

అందులో విరిసిన

చిన్న తెల్ల తామరలా

ఆ కాసేపు

నిద్ర పట్టేవరకూ

వాన వెలిసింది

పరిమళం వదిలింది

నవ్వుతూనే ఉండిపోయింది తను

తను దొరికిన సిమెంటు అరుగును

చూడటానికి

ఈ సారి

కొంచెం తొందరగా

ఆ అరుగుపై

పూల చెట్లు అమ్మే

పండు మనిషి

అరుగు నిండా

బొండు మల్లె చెట్ల కుండీలు

కూర్చోవడానికి చోటు లేదే

చిన్నగా నవ్వుకుని

వెనక్కి తిరగాల్సి వచ్చింది

కదిలే జడలపై ఊగే

అలంకార కాంక్ష

లేదు

కదలని విగ్రహాలపై తూగే

జడత్వ నిబంధనా

లేదు

కొంచెం తుంపర

ఒక చూపు

ఒక స్పర్శ

కొంత నడక

ఒక మట్టి పాత్ర

కొన్ని నీళ్ళు

కొంత వాన గాలి

కొన్ని ఆలోచనల సావాసం

ఒక రాత్రి

ఒక బొండు మల్లె

ఒక నేను

గొంతు దాటని మాటలు

మొదటి చూపులో ప్రేమ

మొదటి స్పర్శలో ప్రేమ

బొండు మల్లెకో ప్రేమలేఖ

**చుక్కలు తెమ్మన్నా....**

నిన్ననో మొన్ననో

దిక్కూ తెన్నూ తోచక 

గూగుల్ ని అడిగితే కొన్ని పాటలు చూపించింది 

పేరెందుకులే 

ఆ కథానాయకుడు

చాలా చులాగ్గా

అలా

చుక్కలు తెమ్మన్నా తెంచుకురానా

అంటూ పాటందుకుంటాడు

నిజంగా చుక్కలు చూడాలనే అనిపించింది

స్వచ్ఛమైన చుక్కలు

చీకటి తప్ప ఇంకేదీ లేదనుకునే

ఈ విశ్వాంతరాళంలో

ధూళికణం కన్నా చిన్నదైన

ఈ నీలి గోళంపై

ఒక నలుసులా

ఇంకెంత గొప్పగా ఊహించుకున్నా

ఇంతే కదా

ఎక్కడికైనా

చాలా ఎత్తులో

ఈ కృత్రిమ లోకపు

పెట్టుడు దీపాల కాంతి

చేరలేని సాంద్రతలో

అబద్ధపు ప్రేమలు, మాటలు

అన్నీ తెలిసిపోయాయనుకునే

అసంబద్ధపు కేకలు

మనిషంటే నచ్చినట్టు

ఇలానే ఉండాలని

ఎవరికి వాళ్ళు

కట్టుకునే కనిపించని గోడలు

వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే

నేనూ ఇలాగే ఉన్నా

నాకు నేను కూడా వద్దు

ఇది కష్టమే

నన్ను నేను ఒద్దనుకోవడం కన్నా

లేనితనం ఏముంటుంది

నన్ను నింపుకునే

నేను నింపుకునే

ఆశలు ఉలుకూ పలుకూ లేవు

ఏం చెయ్యను

అందుకే

వెలుగు కావాలి

కొన్ని కోట్ల కాంతి సంవత్సరాలు

దాటి వచ్చి

నాలో నిండే వెలుగు కావాలి

అది చిటికెడైనా

బొట్టంతైనా

క్షణకాల శ్వాసంతైనా

కొనకంటి చూపంతైనా

చిగురంటి చిరుముద్దంతైనా

కొనగోటి గాటంతైనా

ఎంత కుదిరితే అంత

ఎక్కడైనా వెన్నెల కూడా

వద్దనేంత చీకటిలో

ఒక్క అంగుళం పక్కన కూడా

ఏముందో తెలియనంత చీకటిలో

పురుగు పుట్రా కుడతాయేమో

అనే భయం లేని చీకటిలో

భ్రాంతి కలిగించే నీడలు కూడా

కనిపించనంత చీకటిలో

బ్రతుకో కాదో కూడా తెలియని

మైకం లాంటి చీకటిలో

బట్టలు వేసుకున్నా

వేసుకున్నట్టు తెలియని

నగ్నత్వం లాంటి చీకటిలో

చుక్కల వెలుగు

నాపై చినుకుల్లా కురిస్తే చాలు

ఆపాత వెలుగు

నాలో ప్రవహిస్తే చాలు

చుక్కలను తెంచుకురాలేను

కానీ

వాటి వెలుగు నింపుకుని

ఇక్కడ

ఇంకో చుక్కనవుతాను

చాలదా

**మొదటిసారి కదూ**

నువ్వు మొదటిసారి కదూ రావడం

తలుపులేమీ వేసుండవు లే

వేసున్నా సరే

నీ మెత్తటి చేతులతో అలా 

ఒక్కసారి తడితే తెరుచుకుంటాయి

బాగా పాత తలుపులు కదా

కిర్రుమంటాయేమో

చాలా కాలమైంది

రా

అలా గాలివాలుగా వచ్చిపో

నీ ఊపిరి సుగంధాలను వదిలి పో

అలా సడి చెయ్యని అడుగులేసి

రంగురంగుల పాద ముద్రలను అద్ది పో

దీపాలు వాటంతట అవే

గుప్పుమని రాజేసుకుంటాయేమో

ఎవరైనా వస్తారని ఆశ వాటికి

తటాలున వెలిగిన వాటిని చూసి

నువ్వేమీ కంగారు పడకు

నువ్వు వెళ్ళగానే ఆరిపోతాయి

నిండా పెద్ద పెద్ద గదులు కదా

శుభ్రం చేసుకునే ఓపిక లేదు

అలా దుమ్ము పట్టిపోయి

తడి వాసనేస్తూ ఉంటాయి

పుస్తకాల షెల్ఫులు పాతవైనా

వాటిని రోజూ వాడతాను కాబట్టి

అవి కడిగినట్టే ఉంటాయి

వాటి అద్దాలు తుడవడం

నాకు చాలా ఇష్టం

వస్తావా అని అడగటం నాకు ఎప్పుడూ ఇష్టం లేదు

రా అని మాత్రమే కచ్చితంగా పిలుస్తాను

రా

ఎప్పుడొస్తావ్

వచ్చి

ఎప్పుడెళ్ళిపోతావ్

ఏమనుకోకు

వస్తామని చెప్పి

అస్సలు రానివాళ్ళున్నారు

వాకిలి దాకా వచ్చి కూడా

వెనక్కి వెళ్ళినవారున్నారు

లోపలి దాకా వచ్చి

కనీసం కూర్చోకుండా

వెళ్ళినవాళ్ళున్నారు

నేనెప్పుడూ ఏమీ అనలేదు

తర్వాత ఏమీ అనుకోలేదు

రా మరి

ఎప్పుడొస్తావ్

**దేవీ మౌనమా**

ఏం
నువ్వు నాతో మాట్లాడకపోతే
ఇంకేవీ మాట్లాడవా
గాలి మాట్లాడదా
నీరు మాట్లాడదా

నేను నిన్ను చూడటానికి 
రోజూ నడిచే దారి మాట్లాడదా

నిన్ను తలుచుకుంటూ
నువ్వు పక్కనే ఉన్నావనుకుంటూ 
చాయ్ తాగడానికి
నేను పట్టుకునే కప్పు మాట్లాడదా

నేను పెట్టిన మెస్సెజ్ కు 
రిప్లయ్ కోసం ఎదురుచూసే 
చూపు మాట్లాడదా

ఇంతకు ముందెప్పుడో చెప్పినట్టు
ఫోన్ అవతలినుండి గంట కొట్టినట్టు
టింగు మని వినబడే గొంతును విన్న 
జ్ఞాపకాలు మాట్లాడవా

ఒక్క నిముషం
రెండు నిముషాలు
మూడు నిముషాలు 
దాటాక గానీ నాకు అర్థమవదు

నువ్వు మాట్లాడితేనే అన్నీ మాట్లాడతాయి
లేకపోతే లేదు

దేవీ.... మౌనమా.... 

**ఇంకేంటి సంగతులు**

మ్మ్.... 

ఇంకేంటి సంగతులు 

చెప్పు 

అంటూ ఫోన్ అవతలివైపునుంచి 

నీ గొంతు అల్లరిగా 

టింగుమని గంట కొట్టినట్టు వినబడుతుంది 

లాజిక్ లు దొబ్బేస్తాయి 

రీజనింగ్ లు పటాపంచలైపోయి 

రైట్ బ్రెయిన్ యాక్టివేట్ అవుతుంది 

పుప్పొడిని గంధాలను వెదజల్లుతూ 

మధుస్రావమవుతున్న 

పూల గ్రంధాలను 

చదువుతున్నానని 

కుండల నిండా పట్టిన 

వెన్నెల పిండిని పిసికి 

గుండ్రంగా కొలిచి 

మళ్ళీ చంద్రులను చేస్తున్నానని 

విత్తనాలు నాటుతుంటే 

లేతాకులు వచ్చి 

నా బుగ్గలు తడుముతున్నాయని 

తీగలు దిగొచ్చి 

నా చెప్పులెత్తుకెళ్ళి 

కటిక నేలపై నడవమన్నాయని 

గడ్డి పూల గొంతులు 

మెల్లనివి కావడంతో 

వాటి తూగుడు మాటలు గాలి రొదకు సరిగా వినబడక 

అలా గడ్డిలోనే పడుకుని 

వాటి సంగతులు వింటున్నానని 

తినవా అంటూ చెట్లు నన్ను పండ్లతో 

నెత్తిన కొడుతున్నాయని 

సాయంత్రం అవుతుందనగా

మబ్బులు కప్పుకుని

అక్కడెక్కడో మలుపు తిరుగుతూ

సూరయ్య అలా అలవోకగా చూసి

కన్ను కొట్టి పోయాడని

ఆ వేళ సాయంత్రం తిన్న ఇడ్లీలు

అచ్చం చందమామల్లాగే

ఉన్నాయని

నీతో ఫోన్ లో మాట్లాడుతుండగానే

రాత్రొచ్చి నాకు చల్లటి దుప్పటి

తెలీకుండా కప్పిందని

ఇలాగే అనిపిస్తుంది

ఇష్టమొచ్చినట్టు ఆ ఊరూ ఈ ఊరూ తిరిగే గాలోడిని

నావి గాలి మాటలని

కానీ నీతో మాట్లాడితే

గాలి స్తంభిస్తుందని చెప్పాలనిపిస్తుంది

చెప్పలేక

నువ్వే చెప్పు

అనేస్తాను

**The mystic wanderer**

She is a wanderer

She sets her foot out

Like a soldier of her own infantry

She hits the road

Like a wild mare

She goes like wind

Wherever I go

I find her footprints

Unfaded and glowing

They show the path

She unfolds herself

For every place she visits

She leaves a piece of her very heart

  

Wherever I go

I hear her heartbeat

Like a mountain song

It soothes me

She touches with her soft hands

The chubby cheeks of kids

She meets on the way

Fragrance of her

Flowing compassion

Meets me at every stop

I go on

On and on

To find her

Only to discover her in me

She comes and sits beside me

Swift and silent

She looks at me

And veils me with a moonlight smile

I am HE

A part of S’HE’