**అస్పష్టం**

ఒక్కోసారి

ఏదయినా రాద్దామని

కలం కాగితం

పట్టుకుని కూర్చుంటాను

అంతలోనే

నా మనసు

నైరాశ్యంతో కలిసి

అర్థంలేని మాటలేవో

మాట్లాడుతూ ఉంటుంది

ఆ మాటలన్నీ

అస్పష్ట భావాలుగా

అడ్డదిడ్డంగా

గబ్బిలాల్లా తిరుగుతుంటాయి

చేతిలోని కలం

అటూ ఇటూ ఊగుతుంటుంది

చేతికింద కాగితం

ఇంకెంతసేపంటూ

విసుక్కుంటుంది

అలా చాలాసేపు

ఉండిపోతానా

ఈ లోపు నా చేతివేళ్లు

నడుములు పట్టేసినట్లు

చిన్నగా నిట్టూరుస్తాయి

ఇక చాలనుకుంటూ

కాగితం వంక చూస్తే

కొన్ని వాక్యాలు

చిందర వందరగా

అటూ ఇటూ

పడి ఉంటాయి

అవన్నీ పద్ధతిగా పేరిస్తే

స్కూలు పిల్లల్లా చక్కగా

వరుస కట్టి

“ఇంకేంటి” అన్నట్టుగా

తలలెత్తి నా వంక చూస్తాయి

వాటిని నేనుకూడా అలాగే చూసి

“ఇంకా నేనేం చేయనూ”

అంటూ

ఆఖరుచుక్క పెట్టేస్తాను

అది అస్పష్టమని తెలిసినా